پوپولیسم چیست؟

کتاب پوپولیسم چیست؟ اثر یان ورنر مولر که توسط نشر بیدگل به چاپ رسیده می ‌کوشد تا به ما در شناخت پوپولیسم و مواجهه با آن کمک کند و قصد دارد از سه طریق چنین کند. نخست، می‌ خواهد توضیح دهد که چه قسم سیاست‌ مداری را می ‌توان پوپولیست دانست. 
با خرید کتاب می خوانید که: شرط لازم ولی نه کافی برای پوپولیست بودن، انتقاد از نخبگان‌ است. در غیر این صورت، هر آن‌ کس که از وضع موجود، مثلا در یونان، ایتالیا یا ایالات متحدۀ آمریکا انتقاد کند، بنا به تعریف پوپولیست خواهد بود و هر نظری که نسبت به سیریزا، جنبش طغیان‌گر پنج ستارۀ بپه گریلو یا سندرز داشته باشیم، سخت می ‌توان منکر شد که حملات آن‌ ها به نخبگان اغلب توجیه‌ پذیر است. همچنین، اگر انتقاد از نخبگان موجود تنها شرط پوپولیست بودن باشد، همۀ نامزدهای ریاست‌ جمهوری ایالات متحده پوپولیست خواهند بود، زیرا هرچه باشد همه آن‌ها علیه واشینگتن به ‌پا خاسته ‌اند.
پوپولیست ‌ها، علاوه بر نخبه ‌ستیز بودن، همیشه کثرت ‌ستیز هم هستند. پوپولیست ‌ها ادعا می ‌کنند که آن ‌ها و فقط آن ‌ها، نمایندۀ مردم هستند. مثلا رجب طیب اردوغان، رئیس‌ جمهور ترکیه، را در نظر بگیرید که در کنگره حزبش در مخالفت با منتقدان پرشمار داخلی ‌اش گفته بود؛ ما مردم هستیم. شما که هستید؟ شکی نیست که او می ‌داند مخالفانش هم تُرک هستند. ادعای نمایندگی انحصاری ادعایی تجربی نیست، بلکه همیشه به ‌نحوی آشکار ادعایی اخلاقی است...

کتاب پوپولیسم چیست؟ به چه کسانی پیشنهاد می شود؟

این کتاب با این نظر که با وجود بحث و جدل های بسیار بر سر پوپولیسم، که حتی ایوان کراستف، اندیشه سیاسی بلغار، که یکی از تیزبین ترین تحلیل گران زنده حیات دموکراتیک است، آغاز می شود. این کتاب که در فروشگاه اینترنتی کتاب طلا عرضه شده مناسب افرادی می باشد که علاقه مند به کتاب های علوم سیاسی و مسائل آن می باشند.

چرا باید کتاب پوپولیسم چیست؟ را مطالعه کنیم؟

با مطالعه کتاب پوپولیسم چیست؟ اثر یان ورنر مولر Jan-Werner Muller می توان دریافت که چرا افشای فساد رهبران پوپولیست، مثل: اردوغان ترکیه یا یورک هایدر، پوپولیست راست افراطی اتریش، به ندرت تاثیری بر محبوبیت آن ها داشته.

قسمتی از متن کتاب پوپولیسم چیست؟:

پوپولیسم همچنین اغلب اوقات به یک طبقه مشخص نسبت داده می شود. خاصه به خرده بورژواها و تا آن زمان که هنوز رعایا و دهقانان جایی در تفکر سیاسی اروپاییان و آمریکایی ها داشتند. یعنی؛ تا شاید بتوانم بگویم حدود سال ۱۹۷۹ به کسانی که در کار زراعت و بهره برداری از زمین بودند. این را می توان یک نظریه دانست. البته که طبقات مفاهیم ساختگی هستند، ولی به طریق تجربی هم می توان با دقتی کم و بیش مناسب مشخصشان کرد. این رویکرد معمولاً با مجموعه ای از معیارها همراه است که از روان شناسی اجتماعی سر برآورده اند، گفته می شود که؛ انگیزه حامیان ادعاهای پوپولیستی در مجموع و آنان که رأی شان را برای احزاب پوپولیست در صندوق می اندازند، در معنای خاص، هراس از مدرنیزاسیون جهانی شدن و غیره، یا احساس خشم، سرخوردگی و رنجش است.
سرآخر، برخی مورخان و اندیشمندان اجتماعی - هم در اروپا و هم در ایالات متحده - معمولاً بهترین راه شناخت پوپولیسم را بررسی اشتراکات احزاب و جنبش هایی می دانند که در گذشته خودشان را پوپولیست خوانده اند. بدین ترتیب، به عقیده ایشان، می توان ویژگی های هر ایسم را از توصیفی که شخصیت های تاریخی مربوط و منتسب به آن از خود داشته اند، به دست آورد. 
از نظر من هیچ یک از این دیدگاه ها یا معیارهای ظاهرا سرراست تجربی در درک مفهوم پوپولیسم و تعریف آن کاری از پیش نمی برند. با در نظر گرفتن گستره وسیع این دیدگاه ها و این که مرتبا تشخیص های تجربی و بی طرفی مثل؛ طبقه زیر متوسط و رنجش فرض گرفته می شوند، بی آن که در موردشان فکر شده باشد، جا دارد موارد مخالفتم با این دیدگاه ها را با جزئیات بیشتر توضیح دهم. نخست وقتی کیفیت سیاست ها را بررسی می کنیم، سخت می توان انکار کرد که بعضی سیاست هایی که با ارجاع به مردم توجیه می شوند، واقعا ممکن است غیر مسئولانه از آب درآیند. طراحان چنین سیاست هایی به قدر کافی در مورد سیاست ها فکر نکرده اند؛ اینان نتوانسته اند همه شواهد و مدارک مربوط را گرد آورند...