درخت آرزو

کتاب درخت آرزو اثر کاترین اپلگیت که توسط نشر پرتقال به چاپ رسیده یکی از پرفروش ‌ترین کتاب ‌های نیویورک تایمز به شمار می ‌آید. این کتاب داستان درخشان و عمیق درخت بلوط پیری را به تصویر می ‌کشد که مردم محله به آن درخت آرزو می‌ گویند. روزی خانواده‌ ای جدید به محله درخت آرزو اسباب ‌کشی می‌ کنند، اما تعداد زیادی از ساکنین آن محل از این اتفاق خوشحال نیستند و حالا زمانی است که تجربیات درخت آرزو از هر وقت دیگری با ارزش‌تر می ‌شود و می ‌تواند نقش مهمی در سرنوشت اعضای آن خانواده داشته باشد...

کتاب درخت آرزو مناسب چه گروه سنی بوده و به چه کسانی پیشنهاد می شود؟

کتاب درخت آرزو که در دسته کتاب های کودکان و نوجوانان قرار می گیرد با داستان جذاب و شیرینی که دارد اطلاعات مفیدی از حیوانات و درختان نیز به کودکان ارائه می دهد و لحظات دلچسبی را برای آنان رقم می ‌زند. این کتاب زیبا را می توانید برای کودکان تان و حتی خودتان تهیه کنید و از مطالعه آن لذت ببرید.

چرا باید کتاب درخت آرزو را مطالعه کنیم؟

کتاب درخت آرزو اثر کاترین اپلگیت Katherine Applegate با بیانی دلنشین و دوست داشتنی از مفاهیم مهمی چون انسان‌ دوستی، مهربانی، دوستی و امید سخن می‌ گوید. این کتاب با ماجرایی زیبا به این موضوع اشاره دارد که گرچه احساس نفرت، حسی است که همیشه وجود دارد و نمی ‌توان منکر آن شد اما چیزی که از تنفر قدرتمندتر است و می ‌تواند آن را پاک کند، نیروی عشق است.

بخشی از متن کتاب درخت آرزو:

دوستانم به من می گویند قرمز، شما هم می توانید با همین اسم صدایم کنید؛ اما توی این محله، سال های سال است که آدم ها به من می گویند درخت آرزو. دلیل این کارشان برمی گردد به آن موقع ها که من کم سن و سال بودم و آرزوهای بزرگ تر از خودم داشتم.

داستانش طولانی است. هر سال اولین روز ماه می، مردم از همه جای شهر می آیند و با تکه های کاغذ، برچسب، تکه های پارچه، تکه ای کاموا و گاهی هم یک جوراب ورزشی، خوشگلم می کنند. هر کدام از آن پیشکش ها یک رویا، یک علاقه یا اشتیاقی را در خودش دارد.

چه تزئین شده باشد یا همین طوری پرتش کرده باشند بالا، یا آن را با پاپیونی بسته باشند، همه در آرزوی داشتن چیز بهتری هستند. درخت های آرزو تاریخچه طولانی و قابل احترامی دارند، که به قرن ها پیش برمی گردد. توی ایرلند یک عالمه درخت آرزو هست که معمولا یا درخت زالزالک هستند یا زبان گنجشک؛ اما همه جای دنیا می توانید درخت آرزو پیدا کنید.

وقتی آدم ها سراغم می آیند، معمولا مهربان اند. انگار می فهمند یک گره محکم می تواند جلوی رشدم را بگیرد، با برگ های تازه ام با لطافت برخورد می کنند و حواس شان به ریشه های از خاک بیرون زده ام هست. بعد از این که آدم ها آرزوی شان را روی یک تکه کاغذ یا پارچه نوشتند، آن را به یکی از شاخه هایم می بندند. معمولا هم آرزوی شان را زیر لب می گویند، رسمش این است که روز اول آرزو می کنند؛ اما آدم ها گاهی در طول سال هم سری به من می زنند. عجیب ترین چیزهایی که شنیده ام این هاست:

آرزو می کنم یه اسکیت پرنده داشته باشم.

آرزو می کنم جنگی توی دنیا نباشه.

آرزو می کنم یه هفته هوا ابری نشه.

آرزو می کنم بزرگ ترین شکلات دنیا رو داشته باشم.

آرزو می کنم جغرافی بیست بگیرم.

آرزو می کنم خانم جنورینی صبح ها آن قدر بد عنق نباشه.

آرزو می کنم موش صحراییم بتونه حرف بزنه.

آرزو می کنم آن قدر احساس تنهایی نکنم...