روی ماه خداوند را ببوس

بخشی از متن کتاب روی ماه خداوند را ببوس

چند روز است به روزنامه ها آگهی داده ام که هر کس درباره محسن پارسا و علت خودکشی اش، اطلاعات مفیدی دارد با خانه یا دفترم در سازمان پژوهش های اجتماعی تماس بگیرد. کمتر از 3 ماه وقت دارم تا پایان نامه را تمام کنم؛ کارها به کندی پیش می روند. همه اطلاعاتی که به دست آورده ام از چند سطر بیش تر نیست: محسن پارسا، سی و چهار ساله، مجرد، فارغ التحصیل دکترا تخصصی از دانشگاه پرینستون آمریکا در رشته فیزیک کوانتوم و سابقه چهار سال تدریس، در دانشگاه های داخل کشور.

از نظر همکارانش، بسیار منظم، اصولی و تا حدی سخت گیر ارزیابی شده است؛ با استعدادی فوق العاده و نبوغی عالی در تحلیل ریاضی. دانشجویانش اما، اغلب دل پر دردی از شیوه تدریش او داشته اند. از طرح سوال های پیچیده امتحانی گرفته تا خست بیش از حد او در دادن نمره!

بعضی دانشجویان شاید حتی از ته دلشان از این که پارسا سر به نیست شده، خوشحال هم بودند! این همه چیزی بود که از دکتر محسن پارسا به دست آورده بودم و...

در مورد نویسنده کتاب روی ماه خداوند را ببوس

مصطفی مستور متولد 1343 در شهر اهواز و از پژوهشگران و داستان نویسان معروف ایرانی است. او از زمان کودکی به کتاب هایی با موضوع فلسفه و پرسش گری علاقه مند بود.

وی فارغ التحصیل رشته مهندسی عمران، از دانشگاه شهید چمران اهواز است اما به دلیل علاقه  زیادی که به ادبیات داشت، مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته ادبیات اخذ نمود.

اولین مجموعه داستان مستور با نام عشق روی پیاده رو، در سال 1377 منتشر گردید که متشکل از 12 داستان کوتاه است؛ پس از دو سال نیز اقدام به انتشار رمان محبوب و بی نظیر روی ماه خداوند را ببوس نمود که با استقبال زیادی، رو به رو شد.

از مهم ترین ویژگی های آثار او می توان به جست و جو برای کشف حقیقت جهان، از سوی شخصیت های اصلی داستان اشاره کرد. به طور کلی اغلب آثاری که او خلق می کند، حول سه محور مهم: تنهایی، شک و عدم قطعیت می گردد.

مهم ترین آثار او در زمینه داستان های کوتاه عبارتند از: چند روایت معتبر، من دانای کل هستم، حکایت عشقی بی‌قاف، بی‌شین، بی‌نقطه، بهترین شکل ممکن، تهران در بعدازظهر و زیر نور کم.

از مهم ترین داستان های بلند وی هم می توان به استخوان خوک و دست‌های جذامی، من گنجشک نیستم، سه گزارش کوتاه درباره‌ی نوید و نگار اشاره نمود.

این کتاب با پرداختن به مفاهیمی همچون: عشق الهی، ایمان و... توجه مخاطب را به این نکته جلب می کند که در زندگی هر انسانی، وقایعی وجود دارد که گاهی به آن ها اعتنایی نمی شود.

از ویژگی های بارز نویسنده این کتاب این است که به دغدغه های جامعه مدرن می پردازد؛ از مؤلفه هایی همچون: شک و تردید در اعتقادات تا عشق زمینی و الهی و تفاوت های آن، که این امر سبب شده تا رمان های او از محبوبیت بالایی نزد مخاطبان برخوردار گردد.

نگاهی که مستور به انسان ها دارد، نگاهی مملو از نوع دوستی بوده و با اینکه اغلب فضای داستان های او به واقعیات دردناک و تلخ جامعه و بی عدالتی می پردازد؛ اما یأس آور نبوده و شخصیت های داستان را از اعتقاد و باوری که دارند، باز نمی دارد.