تشیع در مسیر تاریخ

کتاب تشیع در مسیر تاریخ  اثر دکتر سید حسین محمد جعفری که توسط نشر دفتر نشر فرهنگ اسلام منتشر شده پژوهشی اصیل و جامع درباره تشیع در اسلام، عمدتا بر اساس قدیمی ترین مآخذ تاریخی انجام داده و بدین ترتیب خلاء عمیقی را در زمینه مطالعات اسلامی پر کرده است. نویسنده، پس از شرح ماجرای سقیفه به تشریح اوضاع سیاسی و اجتماعی دوران خلفاء پرداخته و پس از آن به موضوع نو شکوفایی نهضت تشیع و مرکزیت آن در کوفه، و آن گاه به صلح امام حسن (ع)، و به دنبالش شهادت امام حسین (ع) و وقایع بعد از آن، تا زمان امامت حضرت امام جعفر صادق(ع)، نگاهی مستند و عالمانه دارد.
این کتاب در یازده فصل تنظیم شده که سرفصل های آن به شرح زیر می باشد:
1.    مفاهیم اساسی.
2.    سقیفه، آغاز دسیسه‌ها.
3.    امام علی(ع) و شیخین‌.
4.    نوشکوفایی نهضت تشیع‌.
5.    کوفه پایگاه فعالیت‌های شیعیان.
6.    صلح امام حسن(ع).
7.    شهادت امام حسین(ع)‌.
8.    ‌بازتاب واقعه کربلا‌.
9.    تلاش در راه حقانیت.‌
10.  امام جعفر صادق(ع).‌
11.  آیین امامت.
 

کتاب تشیع در مسیر تاریخ به چه کسانی پیشنهاد می شود؟

کتاب تشیع در مسیر تاریخ که در سایت اینترنتی کتاب طلا با تخفیف ویژه عرضه شده بار دیگر به ارزش ‌یابی انتقادی علل و موجبات پیدایش تشیع و سیر تکوین و توسعه آن در اسلام مبادرت کرده و از این رو کوشش می کند تا عقاید، گرایش ‌ها و روند های نخستین که ‌منش و ویژگی ممتازی به تشیع در اسلام داده، پیگیری و بازسازی شود. چون این عوامل همگی حول مسئله رهبری دینی متمرکز می‌ شود، مطالعه کتاب آن به همه علاقه مندان به این حوزه پیشنهاد می شود.

چرا باید کتاب تشیع در مسیر تاریخ را مطالعه کنیم؟

کتاب تشیع در مسیر تاریخ اثر سید حسین محمد جعفری Husain Mohammad Jafri برای برادران ایرانی که نمی توانند از متن انگلیسی آن استفاده کنند به فارسی ترجمه شده و در دسترسشان قرار داده شده است. متن کتاب بسیار روشن، گویا و روان و در عین حال امین و مطمئن بوده که با مطالعه آن می توانند با ابعاد تاریخ تشیع آشنا شوند.

بخشی از متن کتاب تشیع در مسیر تاریخ:

در هر کوششی که برای تبیین و بررسی ریشه های احساسات شیعیان در اسلام به کار می رود، باید سعی کرد قدیمی ترین رویداد ها که چنین احساسات و عواطفی را جلوه گر می سازند به تفصیل بررسی کرد. تاریخ بشری در هر زمینه؛ چه سیاسی، مذهبی، فرهنگی، یا تشکیلاتی یک تداوم پیوسته است. بدون مراجعه به اولین تظاهر محسوس هر سازمان مذهبی و سیاسی هیچ دیدگاهی را در سنت مذهبی نمی توان به گونه ای مناسب فهمید.
از نظر تاریخی واقعه سقیفه به ناچار با ظهور دیدگاه تشیع مرتبط است. سقیفه که پس از آن واقعه به این نام خوانده شد، محل اجتماعاتی در مدینه بود که مردم مسائل حساس خود را در آن مورد بحث و تبادل نظر قرار می دادند. این محل همان جایی است که مردم مدینه، به مجرد آن که خبر رحلت پیامبر(ص) منتشر شد، برای گزینش رهبرشان با هم در آن جا جمع شدند. در این محل بود که گروهی از مهاجران عقیده خود را در قبول ابوبکر به عنوان تنها رهبر جامعه به انصار تحمیل کردند. در این جلسه در سقیفه فریاد هایی به حمایت از خلافت علی(ع) برخاست؛ بنابر این سقیفه را باید به عنوان نامی عمومی برای اولین جدایی در میان مسلمانان در نظر گرفت. 
غفلت از این موضوع در بررسی تاریخ تشیع و بسط و تکوین آن در اسلام یقینا سوءتفاهم و نتایج نادرست را به همراه خواهد داشت؛ از این رو، بررسی جریانات سقیفه و کوشش برای اثبات نکته های مطرح شده که سرانجام به تاسیس مذهب تشیع در اسلام انجامید یک ضرورت تاریخی است.