تاریخ سیاسی اسلام

کتاب تاریخ سیاسی اسلام اثر دکتر حسن ابراهیم حسن که توسط انتشارات بدرقه جاویدان به چاپ رسیده قسمتی از تاریخ اسلام را از آغاز ظهور تا انقراض دولت عباسی شرح می دهد. مولف، کتاب خویش را با اسلوبی نوین تالیف کرده و غالب حوادث را با مقدمات و نتایج آن ارتباط داده است. برای آن که ترجمه فارسی این کتاب با احتیاجات معنوی خوانندگان هم آهنگ شود تصرفات مختصری در آن به کار رفته است.

قسمت های مختلف کتاب در دوران راشدین و خلفای اموی و بنی عباس مانند: تمدن اسلامی، وضع احزاب، نهضت های سیاسی و دینی، روابط خارجی، سازمان دولت، فرهنگ و هنر و اوضاع اجتماعی می باشد.

کتاب تاریخ سیاسی اسلام به چه کسانی پیشنهاد می شود؟

این کتاب که در دسته کتاب های تاریخی قرار دارد مناسب افرادی بوده که می خواهند از دوران خلفای عباسی، دولت های مستقل در زمان عباسیان و... مطلع شوند. همچنین اگر  به مطالعه کتاب های تاریخی علاقه مند هستند، این کتاب که تاریخ اسلام است، می تواند پیشنهاد خوبی برای مخاطبان عزیز باشد.

چرا باید کتاب تاریخ سیاسی اسلام را مطالعه کنیم؟

کتاب تاریخ سیاسی اسلام اثر دکتر حسن ابراهیم حسن Dr. Hassan Ebrahim Hassan به شما اطلاعاتی از سرگذشت خلفای عباسی، طبقات مردم در دوران خلفای بنی عباس، موقعیت جغرافیایی عربستان و این که چرا امیر الامرائی به وجود آمد؟ آیا اسلام به نیروی شمشیر انتشار یافت؟ و... می باشد.

بخشی از متن کتاب تاریخ سیاسی اسلام:

دولت عباسی مدت پنج قرن از سال ۱۳۲ که ابو العباس سفاح بخلافت رسید تا سال ۶۵۶ که بغداد بدست هلاکوخان مغول سقوط کرد. در دنیای اسلام زمام قدرت را به کف داشت و به گفته صاحب الفخری از دولت های بزرگ جهان بود و در جهان با سیاستی پیوسته به دین فرمان می راند و نیکان و پارسایان جهان به رعایت دین و دیگران از ترس یا امید اطاعت آن می کردند و پانصد سال کار خلافت و دین را به دست داشتند و به حق دولت پر مکرمتی بود که به رواج علم و آداب می پرداخت و شعایر دین را رعایت می کرد، کارهای نیک را رواج می داد و به عمران جهان می کوشید و محرمات را منع می کرد و حدود کشور را نگه می داشت. چنین بود تا در اواخر ایام که ستم رواج گرفت و کار بشورید و دولت از دست برفت.

ابو العباس عبد الله بن محمد بن علی ملقب به سفاح، از احفاد عباس بن عبدالمطلب بود. پدر وی محمد، در آخر دوران اموی در بسط دعوت عباسیان کوشش فراوان کرد و به سال ۱۲۵ هجری بمرد و کار دعوت را به فرزند خویش ابراهیم ملقب به امام سپرد. ابراهیم امام به دست مروان خلیفه اموی محبوس و مسموم شد و کار دعوت به دست ابو العباس افتاد. وی به کوفه رفت -۱۳۲ هجری- و هفته ای چند نهان می زیست و عاقبت به اصرار پیروان خود دعوت خویش را آشکار کرد و بسیاری کسان به عنوان خلافت به او سلام گفتند. ابو العباس از برادر خود منصور کوچک تر بود، اما چون مادرش عرب بود وی را برای خلافت مناسب تر دیدند که مادر منصور کنیز بود. آغاز خلافت ابوالعباس روز سوم ماه ربیع الاول سال ۱۳۲ هجری بود. ابوالعباس بروز جمعه به عنوان خلافت با مردم نماز کرد و بر منبر ایستاد و خطبه خواند -در حالی که امویان بر منبر می نشستند- و مردم از ابتکار وی خشنودی کردند و گفتند: ای عموزاده پیغمبر، سنت دیرین اسلام را زنده کردی.