قهوه ی سرد آقای نویسنده

کتاب قهوه ی سرد آقای نویسنده اثر روزبه معین که توسط انتشارات نیماژ منتشر شده داستان یک نویسنده به نام آرمان روزبه و یک دختر روزنامه ‌نگار است. 
این کتاب خاطرات آرمان از دوران کودکی او است. آرمان در کودکی عاشق دختری می شود که پانزده سال از خودش بزرگ تر بود و برای تمرین پیانو به خانه پیر زن همسایه شان می آمد. پیرزنی که به این دختر پیانو آموزش می داد، یک آهنگ بیشتر نمی دانست بنابر این آرمان تصمیم می گیرد نت های موسیقی آن ها را دست کاری کند تا آموزش پیانو مدت زمان بیشتری طول بکشد.
اما سرانجام، سال ها بعد همان نت های دستکاری شده به شاهکاری تبدیل شد که در یک کنسرت توسط معشوقه اش به اجرا درآمد، آرمان از این اتفاق بسیار خوشحال بود و می خواست خودش را معرفی کند و اعتراف کند که این آهنگ نتیجه شیطنت خودش بوده، اما ماجرا به این سادگی نیست و…
 

کتاب قهوه ی سرد آقای نویسنده به چه کسانی پیشنهاد می شود؟

این کتاب که در فروشگاه اینترنتی کتاب طلا با تخفیف عرضه می شود انتخاب خوبی برای آغاز کتاب ‌خوانی به ‌خصوص برای قشر جوان است که مطالعه آن به دوست داران رمان های عاشقانه و افرادی که می خواهند پایان داستان برایشان جذاب و شگفت انگیز باشد، پیشنهاد می شود.

چرا باید کتاب قهوه ی سرد آقای نویسنده را مطالعه کنیم؟

کتاب قهوه ی سرد آقای نویسنده اثر روزبه معین Rouzbeh Moein یکی از پرفروش ‌ترین رمان‌ های ایرانی بوده که با منتشر شدن بخشی از متن آن در فضای مجازی، اشتیاق و استقبال مردم را در تهیه و خواندن این کتاب افزایش می دهد. معمایی بودن این داستان، مخاطبان را کنجکاو و تشویق به ادامه خواندن این داستان می کند.

بخشی از متن کتاب قهوه ی سرد آقای نویسنده:

یلدا تاثیری پنهانی روی زندگی من گذاشته بود، به خاطر اون بود که با چایکوفسکی و موسیقی آشنا شدم، موسیقی بی شک یکی از دلنشین ترین و تاثیرگذارترین هنرها است. وقتی موسیقی رو با تموم وجود درک می کنی، وارد عرصه  جدیدی از کشف زیبایی های دنیای هنر میشی و میفهمی هرچیزی توی طبیعت آهنگ و موسیقی خاص خودش رو داره حتی داستان ها. خود من همیشه قبل از این که شروع به نوشتن کنم، مدتی به آهنگی که درون مایه یکسانی با چیزی که می خوام بنویسم داره گوش می کنم، شاید به خاطر همین بود که کتاب اولم، طالع تلخ از نظر روانی کلام و سبک نوشتاری مورد استقبال منتقدین قرار گرفت.
 به خودم اومدم، حضار هنوز داشتن تشویقش می کردن و فهمیدم داستان این آهنگ به قدری معروفه که همه ازش خبر دارن، دلم می خواست از جام بلند شم و فریاد بزنم که اون پسر بچه منم! من بودم که نت این آهنگ رو نوشتم. اما واقعیتش از این ترسیدم که دیوونه خطابم کنن.
هیچ نفهمیدم چطور شد که یکهو سبد گل رو برداشتم و با بچه هایی که می خواستن گل اهدا کنن همراه شدم، مردم با تعجب نگاهم می کردن و زیر لب با هم حرف می زدن اما من بی توجه به اون ها به راهم ادامه دادم، بچه ها یکی یکی جلو می رفتن و دسته گل های کوچیک و بزرگی رو که همراه شون بود به یلدا تقدیم می کردن و اون هم با لبخندی مهرآمیز و پرشکوه از تک تکشون تشکر می کرد. تا این که بالاخره نوبت من رسید...