جین ایر

کتاب جین ایر اثر شارلوت برونته که توسط نشر نی منتشر شده داستان دخترکی تنها است که دست خالی برای زندگی خود می جنگد.
با خرید کتاب می خوانیم که:
جین در کودکی پدر و مادرش را از دست می‌ دهد. در سال ‌های کودکی روزگار خود را با اقوامش می‎ گذراند، اما خاله و پسرخاله ‌اش او را آزار می ‌دهند و بالاخره جین را به یتیم‌ خانه ‌ای به نام لوود می ‌سپارند. لوود فضای غمباری بود که در آن کوچک ‌ترین رسیدگی‌ ای به بچه ها نمی ‌شد. تعداد زیادی از دختران این یتیم ‌خانه، بر اثر تیفوس یا بیماری ‌های واگیردار دیگر می‌ میرند.
جین در آن جا سال های سختی را می ‌گذراند. پس از ۸ سال زندگی در این محیط غمبار، جین تصمیم می‌ گیرد آن جا را ترک کند و...
 

کتاب جین ایر به چه کسانی پیشنهاد می شود؟

این کتاب که در فروشگاه اینترنتی کتاب طلا با تخفیف ویژه عرضه شده داستان دخترکی فقیر و یتیم است که به تنهایی با مشکلات زندگی خود می جنگد. اغلب ادبیات کلاسیک پر از قهرمانان زن هستند، زنانی جذاب و دلربا... زنانی با خصوصیات برجسته که در روند داستان مورد توجه قرار می گیرند.

اما قهرمان این داستان یعنی جین ایر جنس دیگری دارد، دختری تنها و بی کس که در مقابل مشکلات جامعه به تنهایی می ایستد. کتاب جین ایر اثر شارلوت برونته Charlotte Bronte  به افرادی پیشنهاد می شود، که به رمان های عاشقانه علاقه خاصی داشته و همچنین دوستدار ادبیات کلاسیک هستند.

بخشی از متن کتاب جین ایر:

سه ماه اول در لووود برایم مثل یک قرن بود، اما نه یک قرن خوشی، بلکه یک قرن تقلای سخت و دست و پنجه نرم کردن با مشکلات، برای عادت دادن خودم به مقررات جدید و وظایفی که برایم تازگی داشتند. می ترسیدم از پس کارها بر نیایم و این ترس طوری گیج و دستپاچه ام می کرد که سختی های جسمی ام در برابر آن رنگ می باخت، هر چند که همین سختی های جسمی به هیچ وجه بی اهمیت نبودند.
در ماه ژانویه در ماه فوریه و در بخشی از ماه مارس با بارش سنگین برف و بعد هم با آب شدن برف ها که باعث می شد راه ها و مسیرها صعب العبور بشوند، ما نمی توانستیم پای خود را از دیوارهای باغ آن طرف تر بگذاریم، مگر موقعی که به کلیسا می رفتیم اما در همین محدوده باغ می بایست، روزی یک ساعت هوا خوری کنیم، لباسمان کافی نبود و ما را از سرمای شدید در امان نگه نمی داشت. چکمه نداشتیم. برف توی کفشمان می رفت و همان جا آب می شد، دستکش هم نداشتیم و دست مان کرخت می شد و آثار سرمازدگی روی دستمان می نشست. 
همین طور پاهای ما. خوب به یاد دارم که هر شب به خاطر این سرمازدگی چه زجری می کشیدم، چون پاهایم ورم می کرد. صبح ها هم که انگشت های ورم کرده و سفت شده ام را به زور وارد کفش هایم می کردم، واقعا عذاب می کشیدم.