غول بزرگ مهربان

کتاب غول بزرگ مهربان اثر رولد دال که توسط نشر افق به چاپ رسیده درباره دختر یتیم هشت ساله ای به نام سوفی است که در یک یتیم خانه در رخت خواب خوابیده است و در حالی که برای خوابیدن تلاش می کند، چیز عجیبی در خیابان می بیند؛ یک مرد غول پیکر، که یک کیف و یک شیپور عجیب و غریب به همراه دارد (این غول بزرگ مهربان از دنیا غول‌ ها می ‌آید که در آن جا همه‌ چیز با دنیای ما کاملا متفاوت است. از طرف دیگر او هرگز به مدرسه نرفته و آموزش ندیده، بنابراین موقع حرف زدن مدام اشتباه می‌ کند) غول مهربان سوفی را می بیند که سعی می کند در رختخواب پنهان شود، اما غول او را از پنجره بیرون می کشد و سپس خیلی سریع از یک غار بزرگ عبور می کند. هنگامی که او سوفی را رها می کند، سوفی که فکر می کند، غول او را خواهد خورد، برای نجات زندگی خود تلاش می کند. اما غول می خندد و توضیح می دهد که همه غول ها انسان نمی خورند و منشا و نژاد مردم بر طعم آن ها تاثیر می گذارد. سوفی هم مثل همه بچه‌ ها از غول می ‌ترسید. اما در طی ماجراهای عجیبی که برایش پیش آمد، فهمید غول مهربان هم در این دنیا وجود دارد!

چرا باید کتاب غول بزرگ مهربان را بخوانیم و مطالعه آن به چه کسانی پیشنهاد می شود؟

این کتاب که در دسته بندی کتاب های کودکان و نوجوانان عرضه شده از سری کتاب‌ های پرفروش و جذاب نویسنده رولد دال Roald Dahl می باشد که مجله تایم، آن را به عنوان یکی از 100 کتاب فانتزی برتر تمام دوره ‌ها معرفی کرده است. این رمان زیبا و رویایی، تخیل کودکان و نوجوانان را به دور دست ‌ها می ‌برد و با داستان هیجان ‌انگیز و آموزنده اش اوقات خوشی را برای کودکان و نوجوانان به ارمغان می ‌آورد. خرید کتاب و مطالعه آن، هم می تواند برای کودک و نوجوانان جذاب باشد و هم بزرگسالان.

بخشی از متن کتاب غول بزرگ مهربان:

غول همان طور می دوید و می دوید، ولی در نوع دویدنش تغییر عجیبی به وجود آمده بود. انگار یک دفعه دنده عوض کرده و سرعتش را زیاد کرده بود. لحظه به لحظه سرعتش بیشتر می شد و به زودی سرعتش به حدی رسید که منظره های اطراف مبهم و تار شد. باد گونه های سوفی را می سوزاند. چشم هایش را خیس می کرد و مثل شلاق به پشت سرش می کوبید و توی گوش هایش سوت می کشید. دیگر برخورد پاهای غول را روی زمین احساس نمی کرد، حس عجیبی به او می گفت که دارند پرواز می کنند، ولی نمی توانست بگوید که روی زمین پرواز می کنند یا روی دریا. این غول در پاهایش یک جور قدرت جادویی داشت. باد با چنان شدتی به صورت می خورد که او از ترس این که مبادا کله اش را بکند، مجبور شد دوباره سرش را بدزدد و لای پتو برود، نکند آن ها راستی راستی از روی اقیانوس ها می گذشتند؟ به نظر سوفی که این طور می آمد. او خود را توی پتو گلوله کرد و به صدای زوزه باد گوش داد به نظرش این وضع ساعت ها طول کشید.
بعد یک دفعه باد از زوزه افتاد، سرعت قدم ها کم شد. سوفی احساس کرد که پاهای غول دوباره به زمین می کوبند، سرش را از لای پتو بیرون برد تا نگاهی بیندازد. آن ها در سرزمین جنگل های انبوه و رودخانه های پر آب و خروشان بودند، دیگر شکی نبود که غول سرعتش را کم کرده بود و حالا عادی تر از قبل می دوید، هر چند خیلی مسخره است برای غولی که چهار نعل می دود کلمه عادی را به کار ببریم. 
او از روی ده ها رودخانه پرید، مثل برق از میان جنگل بزرگی گذشت، بعد وارد دهکده ای شد، از چند تپه خشک و برهوت بالا رفت و خیلی زود و به تاخت وارد زمینی بایر و بی آب و علف شد که مال این دنیا نبود. زمینی صاف به رنگ زرد روشن که تخته سنگ های بزرگ آبی رنگی در گوشه و کنار آن پراکنده بودند و درخت های خشک و بی برگ مثل اسکلت همه جا به چشم می خوردند، مدتی بود که ماه غروب کرده بود و کم کم سپیده داشت سر میزد.