سیری در شعر فارسی

کتاب سیری در شعر فارسی اثر عبدالحسین زرین کوب که توسط نشر سخن به چاپ رسیده جز بررسی کوتاه سریعی از تحول شعر فارسی و شیوه های گذشته آن نیست و البته محدودیت مجال هم در حال حاضر چیزی بیش از این را اقتضا نمی تواند داشت؛ اما با سیری در نثر فارسی که باید به زودی این نگره محدود را دنبال و کامل نماید. شاید این کتاب بتواند چیزی از سیمای گذشته ادبی ایران را در آن چه به زبان فارسی و ادوار اسلامی فرهنگ ایران ارتباط دارد طرح و ترسیم نماید.

کتاب سیری در شعر فارسی به چه کسانی پیشنهاد می شود؟

این کتاب که در سایت اینترنتی کتاب طلا منتشر شده در دسته کتاب های شعر قرار می گیرد، اگر به کتاب های اشعار و یا شعر فارسی علاقه مند هستید، این کتاب پیشنهاد خوبی برای شما است.

چرا باید کتاب سیری در شعر فارسی را مطالعه کنیم؟

شاید شما هم تصور می‌ کنید شعر خواندن خسته‌ کننده است یا درک برخی از آن‌ ها سخت است و همین موارد شما را از مطالعه‌ شعر منصرف می‌ کند. از آن جا که کتاب نقد ادبی تا حدی به مشابه کاربرد اصول و طرق مذکور که به وجود آمده نظرگاه هایی که در آن اثر مطرح بود بیش از دیدگاه های رایج و معمول دیگر بوده است.

بخشی از متن کتاب سیری در شعر فارسی:

الایاخیمگی خیمه فروهل، که پیشاهنگ بیرون شدز منزل.
تبیره زن بزد طبل نخستین، شتربانان همی بندند محمل.
نماز شام نزدیک است و امشب، مه و خورشید را بینم مقابل.
ولیکن ماه دارد قصد بالا، فروشد آفتاب از کوه بابل.
چنان دو کفه سیمین ترازو، که این کفه شودزان کفه مایل.
ندانستم من ای سیمین صنوبر، که گرد دروز چونین زود زایل.
من و تو غافلیم و ماه و خورشید، برین گردون گردان نیست غافل.
نگارین منابرگردومگری، که کار عاشقان را نیست حاصل.
زمانه حامل هجرست ولابد، نهد یکروز بارخویش حامل.
نگارمن چو حال من چنان دید، ببارید از مژه باران وابل.
توگویی پلپل سوده به کف داشت، پراکنداز کف اندر دیده پلپل.
بیامد اوفتان و خیزان برمن، چنان مرغی که باشد نیم بسمل.
دوساعد را حمایل کرد برمن، فرو آویخت از من چون حمایل.