سالاریها

کتاب سالاریها اثر بزرگ علوی نویسنده‌ نو پرداز ایرانی‌ که توسط نشر نگاه به چاپ رسیده روایتی است از خاندان مرفه و ثروتمند سالاری که از جمله بزرگ ترین صاحبان املاک و زمین داران در شهر بروجرد به حساب می آیند.، خاندان بزرگ و ثروتمندی که تمام دامادها نیز فامیلی ‌شان را تغییر داده و به نوعی سالاری شده ‌اند. رازهای زیادی در این خانواده و نحوه به دست آوردن ثروت شان هست. بابا پیرمردی است که سال‌ ها پیش همراه با دختر باردارش زیور و دامادش راهی سفر بوده که دامادش را کشته و خودش را دستگیر می ‌کنند و زیور برای نجات آن ‌ها به خانه سالاری می ‌رود، ولی ردی از دخترش نمی ‌یابد و… 
راز این خانواده زمانی برملا می ‌شود که دو برادر از خاندان سالاری به نام ‌های سالار نیا و سالار نظام برای تقسیم ارث‌ و میراث سالاری ‌ها به بروجرد می ‌آیند. رازی که هنوز معلوم نشده که این خاندان ثروت خود را از کجا به دست آوردند اما در این میان اتفاقاتی مثل قتل، خیانت، فعالیت ‌های سیاسی و... شاید به فهمیدن این موضوع کمک کند.

کتاب سالاریها به چه کسانی پیشنهاد می شود؟

کتاب سالاریها رمانی کوتاه از بزرگ علوی است که می ‌توان با شخصیت پردازی و صحنه ‌سازی‌ های ریز و جزئی که علوی خلق کرده پی به مهارت این نویسنده برد. خرید کتاب و مطالعه آن به کسانی پیشنهاد می شود که علاقه مند به داستان های سیاسی و اجتماعی هستند. همچنین اگر علاقه به خواندن کتاب های نویسنده بزرگ علوی دارید، می توانید وارد سایت اینترنتی کتاب طلا شوید و در بخش کتاب های داستان و رمان ایرانی این کتاب را با تخفیف ویژه خریداری کنید.

چرا باید کتاب سالاریها را مطالعه کنیم؟

اگرچه این رمان قصه حول محور تقسیم ارث است اما نویسنده سید مجتبی بزرگ علوی Seyyed Mojtaba Bozor Alavi از این فرصت استفاده کرده و تاریخ و سیاست را در فرهنگ متفاوت زندگی اقشار نشان داده است. این کتاب با مانور پیرامون یک مساله خانوادگی، دغدغه های تاریخی، سیاسی و فرهنگی را به تصویر می کشد و با داستان جذاب خود، خواننده را تحت تاثیر قرار می دهد.

بخشی از متن کتاب سالاریها:

سالار برای کلیه فرزندانش و مادرهای شان که حساب شان را در زمان حیاتش و سال ها بعد فقط بابا می دانست دفتری داشت؛ حق هر یک از آن ها را دقیقا معین کرده بود، برخی سالیانه مبلغی می گرفتند، دیگران که در اروپا و آمریکا درس می خواندند ماهیانه حواله شان صادر می شد و دخترها پس از ازدواج سهمیه ای داشتند که نقد یا به صورت ملک و باغ و دکان و کاروانسرا و میدان و قلمستان و چراگاه به آن ها داده می شد. تمام این حساب ها سال ها از زیر دست بابا رد می شدند، وقتی هم که خان سالار فوت کرد و امور مالی خانواده به آقای سید عبدالرحیم سالارفش واگذار شد، باز بابا وردستش بود، تا این که صدر خانواده عمرش را به فرزندانش بخشید و سوی چشم بابا هم تدریجا کم شد و آقای سالار نظام خود همه کاره شد. آیه مرخصی بابا پیرمرد را خواندند و شندر و پندرش را از اطاق کنار کتابخانه جمع کردند و به پستوی دم در بیرونی آوردند.
با وجود همه این تخفیف و تحقیر، بابا در خانه سالار ماند، زیرا یقینش شد که زیور آن روز تابستانی که گرما نفس آدم را بند می آورد، همراه توله به این خانه آمده و از این خانه غیبش زده است. چند ماه بعد، روزی دایه ای با شیر خواره ای به این حرمسرا آمد. اسم بچه حسین بود و بابا دل خوش کرده بود که این بچه از آن زیور است. نوه خودش است و مادرش روزی باز به این خانه بر می گردد. از این کودک بابا نمی توانست دل برکند. همان بچه حالا بیست ساله است. می گویند دکتر شده، اسمش سالارنیاست و قرار است امروز آقای دکتر حسین سالارنیا سوار اتومبیلی همراه آقای سالار نظام وکیل مجلس شورای ملی از تهران وارد شود.