پاستیل های بنفش

کتاب پاستیل های بنفش اثر کاترین اپلگیت که توسط نشر پرتقال به چاپ رسیده داستانی جادویی و شگفت‌ انگیز در ستایش عشق، دوستی و خانواده را روایت می‌ کند.
رمان پرفروش پاستیل ‌های بنفش درباره‌ جکسون و خانواده ‌اش است که روزهای سختی را سپری می‌ کنند، چرا که پدر خانواده به بیماری ام اس دچار شده و به همین دلیل کار خود را از دست داده است. این خانواده دیگر هیچ پولی برای پرداخت اجاره خانه و خرید غذا ندارند. اوضاع به قدری وخیم است که در آینده‌ نزدیک تمام اعضای خانواده یعنی جکسون، خواهرش، والدین و سگشان مجبور خواهند شد در مینی ون زندگی کنند که...
 

کتاب پاستیل های بنفش به چه کسانی پیشنهاد می شود؟

این کتاب دوست ‌داشتنی که در فروشگاه اینترنتی کتاب طلا با تخفیف ویژه عرضه شده مناسب کودکان و نوجوانان بوده که این گروه سنی قطعا از مطالعه‌ کتاب حاضر لذت خواهند برد. همچنین از آنجایی که نویسنده این کتاب کاترین اپلگیت به زیباترین شکل ممکن روابط این خانواده و احساسات شخصیت اصلی داستان را روایت می ‌کند، خرید کتاب و خواندن این اثر حتی برای بزرگسالان نیز لذت‌ بخش خواهد بود.

چرا باید کتاب پاستیل های بنفش را مطالعه کنیم؟

کتاب پاستیل های بنفش اثر کاترین اپلگیت Katherine Applegate می گوید که در رو به ‌رو شدن با سختی ‌های زندگی دو راه وجود دارد، خوش ‌بینی و امیدواری یا بدبینی و ناامیدی. در داستان پاستیل های بنفش، نویسنده نشان می ‌دهد که چگونه نیروی تخیل پسرک داستان و شوخ‌طبعی و امیدواری پدر و مادرش، تحمل دوران سخت را برای آن‌ها آسان ‌تر می ‌کند. با خرید اینترنتی کتاب می بینید که این کتاب از اهمیت دوستی با مخاطبانش صحبت می ‌کند؛ چه این دوستی ‌ها حقیقی باشند و چه در دنیای خیال شکل گرفته باشند.

بخشی از متن کتاب پاستیل های بنفش:

موضوع این است که من اصلا اهل خیال بافی و دوست خیالی گرفتن نیستم. جدی می گویم، امسال پاییز می روم کلاس پنجم. توی سن و سال من خوب نیست که فکر کنند دیوانه ای. من عاشق حقیقت هستم. همیشه این طور بوده ام؛ چیزهای واقعی قوانین دودوتا چهارتایی حقیقتی که مثلا می گوید کلم بروکسل بوی جوراب سه روز مانده می دهد. 
خیله خب شاید این دومی بیشتر سلیقه ای باشد. به هر حال من خودم تا حالا جوراب سه روز مانده نخورده ام، برای همین، ممکن است قضاوتم درست نباشد.
حقیقت ها برای دانشمندان بسیار مهم اند؛ من هم که می خواهم بعدها دانشمند بشوم و عاشق حقیقت های طبیعی هستم. مخصوصا آن هایی که مردم با شنیدنش تعجب می کنند و می گویند: وای مگه ممکنه؟ مثل این حقیقت که یوزپلنگ ها می توانند هفتاد مایل در ساعت بدوند.
یا این که سوسک، بدون سرش می تواند تا دو هفته زندگی کند. یا این که وقتی وزغ شاخ دار عصبانی می شود، از چشم هایش خون می ریزد. من دوست دارم حیوان شناس بشوم. مطمئن نیستم چه جور حیوانی. الان که واقعا از خفاش ها خوشم می آید. البته یوزپلنگ ها، گربه ها، سگ ها، مارها، موش ها و کرگدن ها را هم دوست دارم. شاید بعداً بتوانم یکی از آن ها را انتخاب کنم.
دایناسورها را هم دوست دارم، ولی سال ها پیش منقرض شده اند. من و دوستم ماریسول، تا مدت ها دلمان می خواست باستان شناس شویم و دنبال فسیل دایناسورها بگردیم. دوستم همیشه استخوان های باقی مانده از غذایش را توی آکواریوم شنی می کاشت تا برای تمرین عملیات حفاری از آن استفاده کنیم.
من و ماریسول، این تابستان، یک جور گروه خدمت رسانی به حیوانات خانگی راه انداختیم، اسمش گردشگری حیوانات است. بعضی وقت ها که حیوانات را می بریم گردش، درباره حقیقت های طبیعی حرف می زنیم. ماریسول دیروز می گفت: خفاش می تواند ۱۲۰۰ پشه را در یک دقیقه بخورد.