پریچهر

در زندگی انسان گاهی دیگران سرنوشت را تعیین می کنند. زمانی که به گذشته باز می گردیم، به لحظاتی برخورد می کنیم که با یک اتفاق ساده، دیگران توانسته اند زندگیمان را دگرگون کنند. این داستانی است از یک زندگی.

مسافرین محترم ورود شما را به خاک ایران خوش آمد می گویم. ساعت 20:30 دقیقه به وقت تهران است. هوا، هفده درجه بالای صفر و بارانی ست. امیدوارم از پرواز لذت برده باشید لطفا در جای خود نشسته و کمربند را ببندید. آرزوی دیدار مجدد شما را داریم.

قسمتی از کتاب پریچهر

فرخنده خانوم، زنی زحمت کش و مهربان و ساده بود که در خونه ما کار می کرد. سیزده چهارده سال پیش، یک روز با تنها دخترش که خیلی کوچک بود، همراه پدرم به خونه ما اومد و موندگار شد. دیگه جزئی از خانواده ما به حساب می اومد. از اول هم بهش به چشم یک خدمتکار نگاه نمی کردیم. بگذریم...

وارد خونه شدم. خونه که چه عرض کنم. باغ بسیار بسیار بزرگی بود با درختان کهن سال سر به فلک کشیده که روزها سر و صدای پرنده ها توش قطع نمی شد.

درباره نویسنده کتاب پریچهر

سید مرتضی مودب پور معروف به م.مودب پور متولد سال 1337 در تهران است. وی به خلق رمان های ایرانی جذاب معروف است. رمان های عاشقانه او سبب شد تا در میان جوانان از محبوبیت بالایی برخوردار گردد. از دیگر آثار مهم این نویسنده می توان به رمان های معروف: یاسمین، گندم، یلدا، شیرین و رکسانا نیز اشاره نمود.

اغلب آثار این نویسنده محبوب، دارای لحن محاوره ای و عامه پسند می باشد که عموما به موضوعات اجتماعی با درون مایه طنز نیز می پردازد. بنا به گفته مرتضی مودب پور، اکثر شخصیت داستان های او حقیقی بوده و از دل اجتماع بیرون کشیده شده است.

صدای پرنده ها، بوی نم، عطر گل ها، منظره درخت ها، همه آدم رو مست می کرد. خلاصه عاشق این خونه و باغ بودم. از هر گوشه ش، صد تا خاطره داشتم.

در همین افکار بودم که پدر و مادرم و فرخنده خانم از خونه بیرون اومدند و در واقع به طرف من حمله کردند! در حالی که اشک از چشمام سرازیر بود، مادرم را که اول از همه به من رسیده بود، بغل کردم. چه احساسی! انگار دوباره بچه شده بودم. بوی مادرم، نوازش دست هاش، گرمی اشک هاش همه و همه چه نعمتیه!

دلم نمی اومد که آغوش مادرم رو ترک کنم. پدرم کنارم ایستاده بود، صبور و محکم. اجازه می داد که از عشق عیان مادرم لبریز بشم. به طرفش برگشتم. پدر خوددار بود. اول دستش رو به طرفم دراز کرد تا مثل دو تا مرد با هم دست بدیم. می خواست به من بفهمونه که در نظرش مرد شدم.

دستش رو تو دستام گرفتم. دستی که هر وقت می ترسیدم، وحشت رو ازم دور می کرد.